Discriminatie is het ongelijk of oneerlijk behandelen van een andere persoon op basis van persoonlijke kenmerken. Volgens de wet zijn zowel discriminatie, pesterijen, haatboodschappen en haatmisdrijven tegenover een persoon of een groep van personen omwille van specifieke persoonlijke kenmerken strafbaar. De antidiscriminatiewetgeving definieert niet alleen de verschillende vormen van discriminatie, maar ook de persoonlijke kenmerken waarvan sprake is. We spreken over ‘beschermde criteria’.
In België bestaan er drie wetten die samen de antidiscriminatiewetgeving vormen: de Genderwet, de Antiracismewet en de Antidiscriminatiewet. Samen onderscheiden ze 19 beschermde discriminatiecriteria. Discriminatie op grond van elk van deze criteria of persoonlijke kenmerken is verboden en strafbaar. De gewesten en gemeenschappen hebben eveneens een gelijkwaardige reglementering aangenomen (een volledig overzicht van de wetgeving kan geraadpleegd worden op de pagina ‘Wetgeving en Aanbevelingen’).
Dit zijn de 19 discriminatiecriteria, opgedeeld per wet:
- Genderwet: geslacht
- Antiracismewet: nationaliteit, nationale of etnische afstamming, zogenaamd ras, huidskleur en afkomst (Joodse oorsprong)
- Antidiscriminatiewet: handicap, geloof of levensbeschouwing, seksuele geaardheid, leeftijd, vermogen, burgerlijke staat, politieke overtuiging, syndicale overtuiging, gezondheidstoestand, fysieke of genetische eigenschap, geboorte, sociale afkomst en taal
Unia is bevoegd voor 17 van de 19 discriminatiecriteria. Voor het criterium geslacht werd een apart instituut opgericht: het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen. Voor het criterium taalis er in België aan geen enkel overheidsorgaan een specifieke bevoegdheid toegewezen. Heb je discriminatie of haatboodschappen beleefd, gezien of gehoord? Een online melding doen
(Bron: Unia)
