De staking bij afvalintercommunale ILvA is voorbij. De directie moest toegevingen doen: extra aanwervingen en aanpassingen aan het sanctiebeleid. De linkse Partij Van De Arbeid feliciteert de werknemers en de vakbonden met hun actie. “De werknemers van ILvA pikten het ruwe beleid van de directie niet langer, ze gingen de strijd aan én ze wonnen. De staking maakt duidelijk dat er enkel verandering kan komen als de druk wordt opgevoerd”, zegt Nick Dobbelaere van PVDA Geraardsbergen. “Maar we moeten nu ook nadenken hoe we van de intercommunale een échte openbare dienst kunnen maken.” De werknemers van ILvA staakten om de hoge werkdruk, vakantiedagen die ze niet konden opnemen en het harde sanctiebeleid. “De directie van ILvA wilde blijkbaar dat al het werk gedaan werd, ook al ging dat ten koste van het eigen personeel en de dienstverlening aan de inwoners”, zegt Nick Dobbelaere. “ILvA runde een openbare dienst als een privébedrijf. De winst kwam op de eerste plaats en niet de mensen. In 2015 maakte de intercommunale 1,3 miljoen euro winst.”
“We halen vuil op, maar voor de directie zijn we precies een stuk vuil” Ophaalrondes van dubbel zoveel tonnage, met één ophaler achter de vuilniswagen, zijn geen uitzondering. En die rondes duren dan ook geregeld langer dan de eigenlijke werkdag. Een werknemer vertelde dat hij al meermaals tot één uur ’s nachts heeft moeten werken, en zijn werkdag begint om zes uur ’s morgens! “We halen vuil op, maar voor de directie zijn we precies een stuk vuil”, zo verwoordde een van de laders het. De werknemers van ILvA wilden dat hun werkdag op een normaal uur eindigt en dus dat er personeel bijkomt.
Het zijn de gemeenten die de de touwtjes in handen hebben in de intercommunale. 86 procent van de aandelen van ILvA zit bij de vijftien participerende gemeenten. In de raad van bestuur zetelen vertegenwoordigers van onder andere de N-VA, CD&V, Open Vld en sp.a. Deze vier traditionele partijen hebben ook een zitje in het directiecomité.
“De gemeenten moeten investeren in ILvA en niet de weg van de privé opgaan”, meent Nick Dobbelaere. “Zij moeten kiezen voor een échte publieke intercommunale waar de mensen centraal staan, waar er voldoende personeel met goede arbeidsvoorwaarden is en waar de inwoners een goede dienstverlening krijgen.”
