Naar aanleiding van de Week van de Zorg en de Dag van de Zorg zondag, ging Anja Vanrobaeys vandaag op ronde met zorgkundige Isabelle van Imens uit Aalst. “Zondag gooien zorginstellingen de deuren open voor het brede publiek. Ik wou zelf niet bij de pakken blijven zitten en draai een dag mee met zorgkundige Isabelle van I-Mens. Een thuiszorgorganisatie die mensen helpt bij hun dagdagelijkse beslommeringen”, vertelt Anja Vanrobaeys. “De Dag van de Zorg maakt vaak onzichtbaar werk, tastbaar. Een geweldig initiatief, daarom vind ik het erg belangrijk om op het terrein te gaan kijken en vooral ook te luisteren.”
“Wat me opvalt is de drive waarmee de thuiszorgers op pad gaan. Isabelle was heel de dag hard aan het werk. Niet alleen praktisch gaat ze aan de slag, maar ik zag ook thuissituaties waar ze door beperkte middelen ook creatief aan de slag moest om toch een lekkere maaltijd op tafel te krijgen. Zaken die wij vanzelfsprekend vinden, waren gewoon niet in huis,” vertelt Vanrobaeys. Isabelle vertelt dat ze nog veel meer zou willen doen. Maar ze stoot op grenzen. Sommige mensen hebben het niet breed, niet iedereen kan zelf beslissingen nemen én de zorg gebeurt door verschillende mensen. Ze probeert dit op elkaar af te stemmen, maar dat loopt niet altijd even vlot.
“We moeten de uren zorg per patiënt omhoog krijgen om kwaliteitsvolle ondersteuning te kunnen bieden en de administratieve last te verminderen.” Dat komt zowel zorgpersoneel als mantelzorgers ten goede. “Hoe moeilijker het wordt om professionele zorg te ontvangen zowel praktisch als financieel, hoe meer druk er komt op mantelzorgers.”
“Minister Vandenbroucke investeerde hiervoor al fors op het federale niveau. Om het zorgberoep aantrekkelijk te maken, werd meer geld voorzien voor extra personeel. Ook de opleidingen worden gepromoot via onder andere ‘kiesvoordezorg’. Maar om de tijd per patiënt naar omhoog te krijgen, moet Vlaanderen investeren en helaas blijft Vlaanderen achter.”
“Ik zal de creativiteit en vrolijkheid waarmee Isabelle aan de slag gaat nooit vergeten. Zij is voor deze mensen met een zorgnood niet alleen een helpende hand, maar ook een zonnetje in huis. En dat is nu net waar het om draait: zorg geven, zorg dragen voor iemand, dat is zoveel meer dan alleen die medische handeling stellen. Dat is ook warmte en genegenheid, dat is een praatje slaan. Maar dan moet je die tijd wel krijgen. En daar zal ik voor blijven strijden om dat weer mogelijk te maken,” besluit Vanrobaeys.
