17 oktober is de Werelddag van Verzet tegen Armoede, een dag die ook in Aalst niet zo maar voorbij gaat. De Werkgroep Stop de Armoede organiseert elk jaar een sensibiliserende actie om rond deze dag eens te meer aandacht te vragen voor de strijd tegen armoede. Dit jaar rond het thema ‘participatie’. De meesten van ons ervaren in hun leven wel eens dat ze ergens niet bij horen of niet gehoord worden. Voor mensen in armoede is dit dagelijkse kost. Dat werd door de coronacrisis nog meer op scherp gesteld doordat afstandsonderwijs vaak niet lukte, door een krappe behuizing tijdens de lockdown, hogere prijzen voor basisproducten,… Mensen in armoede willen gewoon mens kunnen zijn, ze willen graag ergens deel van uitmaken, zichzelf kunnen zijn en ontwikkelen… kortom deel uitmaken van de samenleving. Ze willen gezien en gehoord worden en de armoedecirkel doorbreken. In Aalst gaat dit over meer dan 3000 gezinnen. Samen kunnen we ervoor zorgen dat iedereen volwaardig mee aan tafel kan!
Zaterdag 16 oktober werd iedereen uitgenodigd aan een lange tafel op de Grote Markt. Tijdens een symbolisch diner gingen deelnemers in gesprek over hoe mensen in armoede dagelijks geconfronteerd worden met uitsluiting. Hoe dat hun leven bepaalt en wat er nodig is om dit te veranderen. Na afloop werden recepten voor meer participatie uitgedeeld. Een warme oproep dus aan iederéén om mee het verschil te maken en samen met mensen in armoede sterke oplossingen te bedenken die echt voor hen werken. We vragen geen oplapmiddelen, maar echte kansen door structurele maatregelen.
Armoede is niet kunnen doen wat voor anderen heel vanzelfsprekend is. Femke* (30) vertelt hoe leven in armoede haar keuzes sterk beperkt, zowel in haar kindertijd als nu. “Als kind kon ik zelf niet kiezen welke richting ik deed. Ik wilde graag sociaal-technische wetenschappen volgen, maar mijn ouders konden die opleiding niet betalen. Ik heb er echt voor moeten vechten om moderne wetenschappen te doen en was mijn eerste jaar geslaagd. Maar ik kwam uit ‘dát gezin’, dus lieten ze me doorstromen naar beroeps in een richting die niks voor mij was. Niemand heeft me helpen zoeken naar iets wat me wel lag. Op mijn 15de ben ik met school gestopt… Daardoor vind ik moeilijk werk en een betaalbare woning en is het een dagelijkse strijd om mijn kinderen de kansen te geven die ik zelf niet heb gekregen. ”
Samen sterke oplossingen bedenken Leven in armoede is leven in een web waarin alles met alles verweven is. Armoede is een structureel probleem dat zich op al die levensdomeinen manifesteert. Het wordt vaak gezien als de individuele verantwoordelijkheid van een persoon, maar als samenleving hebben we een collectieve verantwoordelijkheid in de strijd tegen armoede. Mensen in armoede hebben vaak een laag inkomen, ze wonen vaak in (sociale) woningen van slechte kwaliteit die onvoldoende geïsoleerd zijn met hoge energiekosten tot gevolg, ze ervaren heel veel stress door constant in overlevingsmodus te zijn, ze kijken aan tegen hoge schoolkosten, werken in precaire arbeidsomstandigheden,… Om deze structurele problemen aan te pakken zijn structurele oplossingen nodig. Al te vaak worden die oplossingen bedacht voor mensen in armoede zonder hen te betrekken. Ze ervaren veel drempels en hebben weinig keuze. Participatie is een belangrijke sleutel om de armoedecirkel te doorbreken!
Volwaardig deel kunnen uitmaken van de samenleving en keuzevrijheid hebben, dat willen we allemaal! Iederéén kan hiertoe mee verschil maken: als beleidsmaker kan je werken aan maatregelen die mensen écht vooruithelpen door te luisteren naar de ervaringskennis van hen die elke dag in armoede leven. Als directeur, hulpverlener, vrijetijdsaanbieder, dokter, dienstverlener,… door te zoeken hoe je toegankelijk kan zijn voor iedereen. Ook als buur, klasgenoot, collega,… kan je verschil maken door elkaar als mens te zien en open met elkaar te spreken. Daaruit groeien nieuwe inzichten en solidariteit.
