De Padstappers organiseren op zaterdag 5 augustus een nieuwe editie Adriaanstocht, er wordt opnieuw gestart in het BKO in Onkerzele voor een tocht van 50,5 km kriskras door de valleien van de Dender en de Mark. De eerste kennismakende 7,7 kilometer gaan richting De Helix, het Vlaams Kennis- en Vormingscentrum voor Natuur en Milieu, waar we een eerste rust en/of bevoorrading voorzien. De wandelaar is dan langs smalle veldwegen de Grote Molenberg overgeklauterd, een uitloper van de Oudenberg en voorbijgetrokken aan Hoeve te Wambas, een 17deeeuwse abdijhoeve. De meeste doorwinterde lange afstandstappers zullen in de Helix (helaas) geen oog hebben voor de natuur-educatieve troeven van deze tot natuurcentrum omgebouwde vierkantshoeve en zullen eerder een snelle hap en een verfrissend drankje nemen alvorens verder te snellen richting Moerbeke; de tocht is immers nog lang. Maar niet getreurd, op het einde van de tocht komen ze hier terug en zullen dan vast wel meer oog en tijd hebben voor wat de Helix te bieden heeft.
Vooraleer de rustpost in het wijkschooltje van Moerbeke te bereiken moet de Bosberg worden bedwongen. We trekken deze scherprechter uit vervlogen Rondes van Vlaanderen over door het Raspaillebos. Het pad slingert er door de dichte bossen de helling op; een helling die de steile trekken van de Vlaamse Ardennen combineert met de zachte glooiingen van het Pajottenland. Er werd ons verteld dat de bende van Jan de Lichte zich in dit bos zou hebben verscholen. Een ontmoeting met hen is gelukkig niet meer van deze tijd, maar een stil moment bij ’t Juffrouwke, een kapelletje bij een van de talrijke bronnen van het bos, is wel een mogelijkheid om even terug te mijmeren naar de late Middeleeuwen. We dalen na deze inspanning langzaam af via de Sint Pauluskapel in Galmaarden naar de rustpost in Moerbeke. De teller wijst daar 15,5 km aan.
Na de rustpost volgt een stuk van 10km naar de schuur van de historische St. Antoonshoeve, beter bekend als het ontmoetingscentrum van het natuurreservaat de Rietbeemd. Op de heenweg worden een aantal verschillende bospercelen doorlopen zoals Boelarebos, Leanderbos en Bourengbos, restanten van het Kolenwoud, het oerbos dat zich uitstrekte in Gallië vanaf Brabant tot Picardië en eens het middendeel van België bedekte. Het parcours verbindt ze langs natuurlijke overgangszones op zacht glooiende rustige landwegen. Vanuit de rustpost in de Antoonhoeve tekende de parcoursbouwer een mooie lus naar en in Wallonië, rond het vredige Chapelle-Saint-Pierre, deel van Lessines.
Na een tweede rust in de Antoonshoeve keren we terug naar Moerbeke en dat doen we langs een ommetje door het Arduinbos om zo dwars door het natuurreservaat de Rietbeemd te trekken. Dit natuurreservaat ligt in de nog open, bebouwingsvrije vallei van meanderende Marke. Deze vallei is nagenoeg volledig door het Vlaamse en het Waalse Gewest ingetekend als Habitatrichtlijngebied (Natura 2000). Je kan hier letterlijk genieten en proeven van de stilte van pure natuur. De uitlopers van het reservaat en de landerijen tussen Viane en Moerbeke werden bovendien meer toegankelijk voor wandelaars gemaakt door de bouw van een houten brug over de Mark, een huzarenstukje van de parcoursbouwer en zijn ploeg.
Op de rustpost in Moerbeke wijst de teller 41,3 km. We trekken verder langs Atembeke, het onooglijk klein dorpje beneden de Bosberg, die we dit keer door het Moerbekebos beklimmen, om daarna door het Raspaillebos naar de Helix terug te keren. Hier kan de wandelaar een laatste rust nemen en genieten van wat de padstappers aan bevoorrading hebben voorzien. Bij een verfrissend drankje en misschien een broodje met worst kan je op de binnenkoer al beginnen nakaarten over de tocht of een oogje werpen op de expo ‘Open kaart. Regio onder de loep’. Deze dynamische expo, verzamelt vondsten van omwonenden, bezoekers en wandelaars van het gebied rond de Helix en wie weet heb jij daar zelf wel iets aan toe te voegen.
De laatste 3 kilometer naar Onkerzele zullen heel zeker met een “spijt dat het voorbij is gevoel” worden gestapt. De tocht mag dan wel eindigen in Onkerzele, maar de herinnering aan deze bos- en natuurrijke wandeling zal nog een tijdje blijven hangen. Je hoeft trouwens nog niet naar huis, want ook daar zorgen de medewerkers voor spijs en drank, een gezellig terras en ontmoet je vast veel wandelvrienden.
