Op Allerheiligen, een dag dat velen een bezoek brengen aan het graf van hun overleden geliefden, familie of vrienden, bracht ook Sandra Ghijssels uit Ninove een bezoek aan het graf van haar overleden broer. Door haar zware handicap ten gevolge van vele epileptisch aanvallen, dient Sandra ondersteund te worden. Haar vader duwde haar rolstoel op het Ninoofse kerkhof tot ongeveer de plaats waar haar broer begraven ligt. De paar meters verder op het grasveld dient zij noodgedwongen zelf te stappen. Ondersteund door haar moeder Marie-Therese, moeder matrees zoals zij haar noemt, komt ze tot voor het graf van haar broer te staan. Marie-Therese houd Sandra stevig vast terwijl vader Sigmond nog snel een foto neemt.
Van maand tot maand gaat de gezondheid van Sandra zienderogen achteruit, toch zegt ze zelf bij Danny gaan, als men haar vraagt waar is Danny, zegt ze ‘kerkhof’, Danny dood zegt niets tegen mij, waar ze het blijkbaar moeilijk mee heeft. Ook voor ons als ouders is dit niet gemakkelijk zeggen Marie-Therese en Sigmond. De tijd dat ze elkaar steeds aanspraken, zit in ieders geheugen geprent. Zij noemde hem steeds witteken, wat ook op zijn grafsteen staat vermeld. Na een paar minuten aan het graf van haar overleden broer te hebben gestaan, zegt ze salu he witteken. Ga koffiedrinken bij moeder, papa moet koffie maken, en wuift nog even naar de foto op de grafsteen, en zegt mooi foto broer!
Wij, haar ouders worden ook een dagje ouder. Toch staat Sandra op de eerste rij bij ons, en dit is ook het geval bij de ganse familie en de ontelbare vrienden. “Via deze weg willen wij alle gezinnen die in dezelfde situatie zitten een hart onder de riem steken”, zeggen de ouders van Sandra.
