Liefst 1.854 keer stuurde het stadsbestuur van Geraardsbergen vorig jaar een deurwaarder naar mensen die een factuur van de stad niet konden betalen. Met een deurwaarder is niemand geholpen, zegt PVDA Geraardsbergen. De stad zou beter een sociaal assistent sturen, zoals ze in Zelzate al doen. Dát is menselijk beleid. “Een deurwaarder sturen, dat is de miserie nog vergroten”, zegt Nick Dobbelaere. Want naast de onbetaalde factuur moet ook die deurwaarder nog betaald worden. Onlangs was er in La Louvière een vrouw die een rekening van 4 euro voor de kinderopvang niet had betaald. Met de deurwaarderskosten bij, moest de vrouw plots 611 euro betalen. Het argument dat de stad toch zijn geld moet krijgen, snijdt geen hout. “Ook gerechtsdeurwaarders zijn soms niet in staat een bedrag te innen”, zegt Nick Dobbelaere. In dat geval moet de stad zelfs voor de kosten van de deurwaarder opdraaien. Dat geld kun je beter spenderen aan een begeleidingstraject dat mensen uit de armoede kan helpen.
PVDA Geraardsbergen pleit ervoor om het voorbeeld te volgen van Zelzate, waar de PVDA mee in het bestuur zit en waar de gemeente geen deurwaarders meer uitstuurt, maar vervangen heeft door sociaal assistenten. “Een sociaal assistent kan niet alleen een afbetalingsplan uitwerken met de betrokkenen, maar kan ook oplossingen aanreiken. Budgetbeheer, bijvoorbeeld. Zo kan erger worden voorkomen”, zegt Nick Dobbelaere.
Het voorstel van sp.a Geraardsbergen om een sociaal assistent mee te sturen met de deurwaarder, noemt Dobbelaere te gek voor woorden. “Het is een beetje als zeggen: ‘We gaan je wel helpen, maar eerst steken we je nog wat dieper in de put.’ Zo bouw je geen vertrouwensband op met mensen. “Het is absurd dat gemeentebesturen dit soort praktijken anno 2020 nog hanteren”, besluit Dobbelaere. Deurwaarders hebben geen plaats in het sociaal beleid van een stad, sociaal assistenten en ervaringsdeskundigen wel.
