Enkele oud politie-inspecteurs fietsen naar Compostella voor het goede doel. Velen spelen met het idee naar Santiago de Compostela te fietsen, spontaan of aangestoken door een verhaal van deze of gene vage kennis die ‘het ook gedaan heeft’. Wij, drie gepensioneerde inspecteurs van bij de politie, vrienden sinds onze tienertijd, Rudi Van Keymolen, Jean Marc De Nil en Rudi Baeyens zijn inmiddels ook aangestoken. Tijdens één van onze vele fietsritten kwam Santiago ter sprake. Wat zou dit met onze vriendschap doen? Enkele uitstappen verder werd de uitwerking concreter. Misschien moesten we dit toch maar eens wagen.
Dit werd besproken in onze hechte groep van gepensioneerde politiemensen. We zochten immers begeleiders. Een chauffeur werd niet onmiddellijk gevonden binnen de groep maar snel bood een kennis zich aan. Nonkel, niet echt onze oom maar een makkelijke leuke aanspreektitel voor Freddy De Bie, was de gelukkige. De zoektocht naar begeleiders was vanaf dan een makkie. Jan Van der Meersch en Wim Phlips, beiden eveneens gepensioneerde collega’s, waren bereid te helpen met koken-soigneren en navigeren. Ondersteuning van en door deze ‘heilige’ drievuldigheid zal zeker nodig zijn. Het is dan ook een bijzondere bestemming.
Inderdaad: een bijzondere bestemming vraagt om een bijzondere project, zegt Jan Van Der Meersch. Om daartoe te komen, moesten we niet veel ‘brainstormen’. Een lokaal recentelijk nieuw project die verdient om meer onder de aandacht te komen. Een gerichte zorgverlening dichtbij, waarbij de symbiose tussen de residenten en gemotiveerde medewerkers ons bij de keel greep en niet meer los liet. Een ‘soort’ van zorgverlening die verdient om meer aandacht te krijgen. Rozenbloesem is een door de overheid erkend project in onze omgeving dat zich specifiek richt op omgang met personen met jongdementie. Woonzorgcentrum Ten Rozen financierde zelf de bouw. Er resideren op dit ogenblik acht personen, waarvan de jongste 55 jaar is.
Volgens directeur Zorg Dominiek Bracquené proberen ze in Rozenbloesem de thuissituatie van bewoners en medewerkers te benaderen. Ook wordt er een permanente begeleiding van de mantelzorgers opgestart. De warme woonomgeving maakt een zelfstandig functionerende gemeenschap mogelijk waar bewoners, mantelzorgers en begeleiders elkaar echt helpen. Wij hadden de eer een rondleiding te krijgen waarbij geen enkele deur, figuurlijk noch letterlijk gesloten bleef. Ons viel, behalve de infrastructuur die aan de nodige hedendaagse vereisten voldoet, ook de menselijke empathische omgang op tussen het verzorgend personeel en de mensen die er verblijven. Een kijk achter de schermen maar vooral tussen de mensen bevestigde onze keuze van ‘het goede doel’.
Het is interessant om in die speciale omgeving van mensen die aan jongdementie lijden te vertoeven. Hoewel ik meteen ook moet zeggen – en dat is essentieel voor ons project – dat er vanuit deze zorgfaciliteit geen actieve pogingen bestaan, door ons gekend, om de aandacht op hun uitdagingen te vestigen. Hun inspanningen die voor een grote groep mensen als normaal worden beschouwd verdienen ieders aandacht. “Dat is wat wij naar voren willen brengen, zegt Jan. Streven naar fondsen om het werk van deze zorgverstrekkers en hun bewoners een beetje aangenamer te maken. Ons doel is om een deel van die financiering, indien mogelijk helemaal, op ons te nemen voor de aanschaf van een ‘til-lift’ en huishoudelijk meubilair.
De politie-inspecteurs op rust vertrekken op 13 mei per fiets naar Santiago de Compostella. Niet om hun kuiten op te pompen, wel om geld in te zamelen voor de opvang van jongdementerenden.
