Vanavond hijs ik samen met de twee kandidaten voor Mr. Gay uit onze gemeente, de Regenboogvlag in Erpe-Mere, zegt sp.a-gemeenteraadslid Anja Vanrobaeys. Een belangrijk symbool dat onze gemeente vindt dat LGBTQ+ zich thuis mogen voelen in onze lokale leefgemeenschap en dat fenomenen als homo- en transfobie er niet thuis horen. Ik hoop dan ook dat ons gemeentebestuur in de onmiddellijke omgeving van de vlag en op hun sociale media voldoende duiding geeft bij de betekenis van de regenboogvlag. Zodat de betekenis voor iedere inwoner duidelijk is. Maar daarmee is het lokaal Regenboogbeleid niet af. En ik hoop dat het de komende zes jaar niet opnieuw blijft steken in goede intenties, vervolgt ze. Met sp.a waren we de enige die zich hiertoe voor de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018, engageerden op Stemmen 2018 van Cavaria. In ons lokaal programma stelden we een lokaal beleidsplan voor met vijf duidelijke actiepunten. Naar aanleiding van IDAHOT-dag op 17 mei, geef ik dan ook graag een aantal prioriteiten door die de gemeente volgens mij onmiddellijk kan realiseren.
Hoewel mijn vraag om een aantal contactgegevens van LGTBQ+-organisaties op de gemeentelijke website te vermelden, werd gevolgd, moet je toch eventjes zoeken om alles te vinden. Eerst klikken op Identiteit en Welzijn, daarna op sociaal huis en vervolgens op sociale kaart waar de gegevens verspreid staan onder verschillende noemers. Ik vraag me echt oprecht af of een jongere die dringend nood heeft aan een babbel over zijn of haar gender, daarmee weet waar hij of zij contactgegevens terugvindt. De term sociale kaart lijkt me eerder iets voor hulpverleners dan voor een zoekende jongere. Waarom de zaken niet duidelijk benoemen in de zin van “Waar kan ik terecht voor hulp” en alle contactgegevens groeperen onder de noemer LGBTQ+? Ik geef ook nog graag mee dat de holebifoon ondertussen Lumi is geworden en er naast telefoneren ook kan worden gechat en gemaild.
Een andere prioriteit is een referentieagent aanstellen in onze politiezone voor homo- en transfobie. Dat wordt simpelweg aan alle politiezones opgelegd door het interfederaal actieplan tegen homo- en transfobie. Zo een referentieagent zorgt bij een klacht wegens agressie en geweld niet alleen voor een warm onthaal maar ziet er ook op toe dat het aspect homo- en transfobie goed wordt opgevolgd. Ervaring leert dat LGBTQ+ zelden aangifte doen van agressie of geweld en als ze het toch doen, de verzwarende term homo- en/of transfobie niet in het PV terechtkomt. Om dat te vermijden, wordt de referentieagent, de expert in onze politiezone.
Voor die expertise kan de gemeente beroep doen op de provinciale politiescholen die regelmatig vormingssessies organiseren om agenten bij te scholen zodat ze weten hoe correct om te gaan met de slachtoffers van homo- en/of transfoob geweld. Ook Rainbow Cops Belgium, een vereniging van holebi- en transgenderpolitieagenten, verspreidt informatie over hoe je als agent het beste kan omgaan met situaties waarbij holebi’s en transgenders slachtoffer werden van hun seksuele oriëntatie of genderexpressie.
Mijn andere punten gaan over ondersteuning van scholen, sportclubs, verenigingen en woon-zorgcentra voor ouderen en seniorenorganisatie. Ondanks de vooruitgang, is jezelf kunnen zijn is voor een pak LGTBQ+ nog altijd niet evident. Waarom geen voorbeeld nemen aan de voetbalclub KVC Borsbeke die duidelijk aangaf met Regenboogvlaggen op hun veld dat er in hun club geen plaats is voor homofobie , discriminatie of pestgedrag. Ze hebben ook vertrouwenspersonen aangesteld die spelers, ouders of elke andere persoon kan contacteren en die samen op een discrete manier werken aan een oplossing. Ik hoop dan ook dat onze nieuwe schepen voor Gelijke Kansen voldoende ruimte krijgt in het meerjarenplan om de komende zes jaar op die manier met de verschillende verenigingen, scholen en instellingen aan de slag te gaan.
