Aalstenaar schrijft roman over René Magritte…

Cover boek Migraine van Magritte Patrick Dooms Persregio Dender

2017, het jaar waarin René Magritte werd herdacht, loopt op zijn eind. Maar 2018 komt eraan en dat is precies 120 jaar na de geboorte van de kunstenaar. “De research, het schrijven en de publicatie van mijn roman heeft jammer genoeg wat meer tijd ingenomen dan ik had verwacht”, verteld Patrick Dooms. Dit jaar won hij de lezersprijs van de literaire wedstrijd van Uitgeverij Het Punt en werd zijn roman op de valreep nog gepubliceerd. Waar gaat mijn boek over? Stel dat René Magritte, die als kind een echt duivelsjong was, in aanraking was gekomen met een Vlaamse jongen, wat best wel plausibel is, aangezien in die tijd wel 25% van de bevolking van Charleroi uit Vlaamse inwijkelingen bestond. “Waargebeurde zaken, gewaagde theorieën en verzonnen feiten, zowel uit het verleden als het heden, heb ik vermengd tot een misdaadverhaal” zegt Patrick Dooms. Want wat als dat conflict van een dikke honderd jaar geleden vandaag zou leiden tot een gedurfde kunstroof of moord.

De roman werd deels geschreven in Brussel, waar hij vroeger woonde en gefinaliseerd in Meldert-Aalst, waar Dooms zich ondertussen heeft gevestigd. In deze roman lopen twee verhaallijnen door elkaar. René Magritte speelt in beide een prominente rol, waarbij feiten en fictie worden vermengd. Het ene verhaal wordt verteld door Edward, een bijna tachtigjarige die in 1976 terugblikt op gebeurtenissen van meer honderd jaar geleden. Als jonge Vlaamse migrant in Charleroi, heeft hij René Magritte van dichtbij gekend. In zijn schriftje houdt hij zijn herinneringen bij aan de pesterijen waar hij vaak het slachtoffer van was. Het andere verhaal speelt zich af in het nu. Het is dat van Emma en Sven, twee beveiligingsmensen in het Magritte Museum in Brussel.

Als jongste van het team trekken ze meestal met elkaar op. Emma heeft een oogje op Sven, die echter tot over zijn oren in de schulden zit. Terwijl die twee jongeren, samen met enkele oude rotten op het vlak van bewaking én vervalsing, een kunstroof op stapel zetten om hun geldproblemen op te lossen, gaat het geplaag in het andere verhaal van kwaad tot erger. En trouwens, hoe zat dat nu precies met die zelfmoord van René Magrittes moeder? Daar heeft de vervalser in elk geval zo zijn eigen theorieën over. Beetje bij beetje wordt duidelijk hoe de twee verhaallijnen met elkaar verweven zijn.

Deel dit bericht via:
Dit bericht is geplaatst in Cultuur. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Current ye@r *